სთივენ ქინგი
ამაოდ იტყუებდა თავს, რომ სადაცაა შესვენების დროა. ან როგორ გინდა, თავი მოიტყუო, როდესაც შარდის ბუშტი გასკდომაზე გაქვს და ქალბატონი ბერდი ამჩნევს, სკამზე როგორ წრიალებ.
„ეიქორნ სთრითის გრამატიკის სკოლის“ მესამე კლასს სამი მასწავლებელი ჰყავდა: ახალგაზრდა, ქერა და მხიარული ქინი, ვისაც დღის ბოლოს მეგობარი ბიჭი აკითხავდა ხოლმე ცისფერი „კამაროთი“; თრასქი, რომელიც ფუმფულა ბალიშს ჰგავდა, თმას ბაფთით იკრავდა და ხმამაღალი როხროხა სიცილი იცოდა; მესამე იყო ბერდი.
ასეთი რამ ჩარლზს მხოლოდ ბერდთან თუ შეემთხვეოდა. ასეთია ბედისწერა – ეჭვიც არ შეჰპარვია. კარგა ხანია, ბერდმა ჩარლზს თვალი დაადგა და მისი განადგურება ჩაიდო გულში. ბერდმა ბავშვებს სარდაფში ჩასვლა აუკრძალა. სარდაფში გათბობის ქვაბია და კარგად აღზრდილი ბიჭები და გოგონები იქ არ დადიან. სარდაფები ძველმანების შესანახადაა და ყველაფერს თითის სიმსხო მტვერი დასდებია. ამიტომ ახალგაზრდა ქალბატონებისა და ბატონების ადგილი იქ არ არის. მათ საჭირო ოთახით უნდა ისარგებლონ, – ასე ამბობდა ბერდი.
ჩარლზი მოუსვენრად ცქმუტავდა სკამზე და ბერდმა თვალი თვალში გაუყარა, თან საჩვენებელი ჯოხი რუკაზე ბოლივიიდან არ აუღია.