ქართველებს გვიყვარს დღეობები. მთელი ჩვენი ცხოვრება ასეა – დღეობიდან დღეობამდე. არცთუ დიდი ხნის წინ დედამიწის დღე აღვნიშნეთ და ყველა ბლოგერს ერთდროულად გაახსენდა, რომ სადღაც შორეულ ანტარქტიდაზე ყინული დნება და პინგვინებმა აღარ იციან, სად წავიდნენ. ახლა წიგნის დღე მოგვადგა კარს და, ალბათ, ყველა ბლოგერმა ლიტერატურას უნდა დაუთმოს ერთი პოსტი მაინც.
მეც ასე ვიზამ.
ახლახანს მალხაზ ხარბედიას წერილი წავიკითხე “ნაკიანი წელიწადი”. კარგი წერილია. მით უმეტეს, რომ მალხაზ ხარბედიას (ჩემგან განსხვავებით) “წიგნის დღე” არ ჭირდება იმისთვის, რომ წიგნებზე ისაუბროს. წუხს, რომ ჩვენში წიგნის გაყიდვები მცირდება და ეჭვით ეკიდება ბაკურ სულაკაურის მტკიცებას, რომ 2008 წლის აგვისტოს შემდეგ წიგნების ბაზარმა, თურმე, ყვავილობა დაიწყო. მალხაზ ხარბედიას ციფრებიც მოყავს და მათ ვერ შევეკამათები: