რეპერმა ლილ ნაზ იქსმა (Lil Nas X) და არტ-სტუდიამ MSCHF “სატანის ბოტასი” შექმნა.
სულ – 666 წყვილია. დანომრილი (პირველი თავად Lil Nas X-ს შეხვდა). ფასი $1,018.
ჭდე: ფეხსაცმელი
How-To: ფრანგული ნასკვი
არის ამბები, მთელი ცხოვრება რომ არასწორად ვიმეორებთ. იმიტომ რომ ბავშვობაში გვასწავლეს არასწორად. ან ჩვენ თავად ვისწავლეთ. ასეთი ამბავია.
დროა, გამოვასწოროთ.
მაგალითად – თასმები. თასმებს ფეხსაცმელზე არასწორად ვიკრავთ. ყველა არა, მაგრამ – უმრავლესობა. დამოუკიდებლად შეთასმვა ჯერ რომ არ ვიცოდით, მშობლები ან ბებია-ბაბუები გვითასმავდნენ და ასე გვასწავლეს და ვაგრძელებთ დიდობაშიც – საბავშვო ნასკვით.
ფეხსაცმლის თასმის საბავშვო ნასკვი იოლად იკვრება, მაგრამ იოლადვე იხსნება წამდაუწუმ, ამასთან, მოღრეცილია, ოკრო-ბოკრო და ასიმეტრიული.
დროა, ჩაანაცვლო ფრანგული ნასკვით.
ფრანგული ნასკვი არის ორი სახის. ორივე ელეგანტურია, სიმეტრიული, უხდება ფეხსაცმელს და არ გაგეხსნება უდროო დროს.
მეზღვაურებს წინდები არ აცვიათ
მეტისმეტად საზაფხულო პოსტი იქნება, თუმცა ჯერისევ მზიანი ამინდებია და, ეგებ, კიდევ გამოგადგეთ.
Boat shoes (გემბანის ფეხსაცმელი) (ერთ-ერთი) საუკეთესო, მოხერხებული, გრილი და კომფორტული ფეხსაცმელია თბილი ამინდისთვის. არ იყო ჩვენში ისე პოპულარული, როგორც ამერიკასა თუ ევროპაში, მაგრამ ბოლო ხანებია სულ უფრო ხშირად ვხედავ ბოტასებს, კედებსა და ესპადრილების გვერდით.
ეს ფეხსაცმელი 1935 წელს მოიგონა ამერიკელმა ბიზნესმენმა, დიზაინერმა, გრაფიკოსმა, ფოტოგრაფმა და ზღვაოსანმა ფოულ სფერიმ (Paul A. Sperry), დააფუძნა საკუთარი სეხნია ფეხსაცმლის კომპანია და შექმნა გემბანის ფეხსაცმლის ტარების დრეს-კოდიც.
როგორც ძველ პოსტში ვწერდი:
წითელი წკაპუნები შავ კვადრატში
1915 წელს კაზიმირ მალევიჩმა შავი კვადრატი დახატა და ყველამ თქვა და დღემდე ამას ამბობენ – განა, მე ვერ დავხატავდიო.
კი, ყველა დახატავდა, მაგრამ საქმეც ეგაა, რომ მალევიჩმა დახატა და არა სხვამ. მალევიჩმა მოიფიქრა, დაეხატა ყველაზე ცნობილი ნახატი მსოფლიოში (შეიძლება, მხოლოდ “მონა ლიზა” ჯობნის ცნობადობით). ტილოს ესთეტიკურ-მხატვრულ მნიშვნელობაზე არ ვამბობ – იდეა იყო მარტივი და გენიალური.
ასეა “ლუბუტანებიც”. სტილეტოს ძირის წითლად შეფერვა გენიალური იდეა იყო. შეიძლება, ბევრს მოსვლოდა თავში, მაგრამ კრისტიან ლუბუტანს მოაფიქრდა და მისი კოპირება იგივეა, რაც “შავი კვადრატის” – უკეთეს შემთხვევაში პლაგიატია, უარეს შემთხვევაში – ყალბისმქმნელობა და მოტყუება.
კრისტიან ლუბუტანი ფეხსაცმლის ფილოსოფოსია და ატელიეც ჟან-ჟაკ რუსოს ქუჩაზე აქვს. 
სამი ქალი შემხვდა, მისეირნობდნენ და მათგან ერთი ბორბლებიან სავარძელში იჯდაო. მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ეცვაო. ბუნუელის ფილმის სცენას ჰგავდაო, – იგონებს ლუბუტანი, – მაშინ მივხვდი, რომ ფეხსაცმელი მეტია, ვინემ მხოლოდ ჩაიცვა და გაიაროო. ქალს, რომელიც პარალიზებულია და ეტლში ზის, სურს ფეხზე სტილეტოები ეცვასო.
რატომ New Balance?
კვირადღის პოსტი
New Balance for J. Crew 998 “Concrete Jungle”
($180 at J. Crew)
New Balance 996 Distinct Retro Ski
რვაფეხა პოსტი
ამდენი ფეხსაცმელი რად გინდა, რვაფეხა ხარ?
ჩემი მეგობარი
რატომ იყო რევოლუციამდელი ბავშვი უბედური? იმიტომ რომ ფეხშიშველა დატანტალებდა. ამიტომ, ეს პოსტი იქნება ფეხსაცმელზე.
ახალს, ალბათ, ვერაფერს აღმოაჩენთ, თუმცა ერთი-ორი ისეთი მწარმოებელიც შეიძლება, ვახსენო, აქამდე რომ არ გაგეგონათ. და აქვე ვიტყვი, იმ კომპანიებს, რომელთა ძირითადი ბიზნესი ტანსაცმლის წარმოებაა და სხვა დანარჩენთან ერთად ფეხსაცმელსაც კერავენ, აქ გვერდს ავუვლი. მხოლოდ იმათზე დავწერ, ვისთვისაც ფეხსაცმელია ძირითადი ბიზნესი და ამით გაითქვა სახელი.
პირველი ჩემს სიაში არის Kenneth Cole. ქენეთ ქოლი ამერიკელი დიზაინერია, დღეს მისი მოდის სახლი აწარმოებს ტანსაცმელს, საათებს, ქამრებს, სხვა აქსესუარებს, პარფიუმს… მაგრამ ქოლმა ბიზნესი სწორედ ფეხსაცმლის შეკერვით დაიწყო (ქოლის მიერ ბიზნესის დაწყება ერთი სახალისო ისტორიაა და მასზე ცალკე პოსტიც მაქვს დაწერილი). ეს საქმე მას გენებში აქვს – მამამისიც ფეხსაცმლის მწარმოებელ კომპანიას თავკაცობდა. ქენეთ ქოლის ფეხსაცმელი მაღალი ხარისხითა და სანდოობით გამოირჩევა, მოდელების და ფასების გამა ისეთია, რომ ყველა გემოვნების ადამიანი შეარჩევს სათავისოს. თუმცა, ერთი რამ უნდა გაითვალისწინოთ, ქენეთ ქოლის ფეხსაცმელი ჩვეულებრივზე ვიწროა ხოლმე – მისი ზომა D (რაც საშუალოს, სტანდარტს აღნიშნავს ამერიკული ფეხსაცმელების ზომის შკალაზე), ოდნავ უფრო ვიწროა, ვიდრე ბევრი სხვა მწარმოებლის D.
Clarks. ბრენდი, რომელიც ძალიან მიყვარს. რომარა “ქლარქსი”, არ გვექნებოდა ისეთი არაჩვეულებრივი ფეხსაცმელი, როგორიც “უდაბნოს წაღაა” (Desert boot) და რომელიც ასე უყვარდა ჯორჯ ჰარისონს. “ქლარქსი” ინგლისური კომპანიაა, 1825 წლიდან კერავს ფეხსაცმელს და ამ საქმეში არაერთი კბილი აქვს მოცვლილი. მასზეც მაქვს პოსტი დაწერილი და აქ ბევრს აღარ გავაგრძელებ, შეგახსენებთ მხოლოდ, რომ “ქლარქს”-ის მაღაზია ჩვენთანაც არის, “თბილისი მოლში”.
Aldo კანადური კომპანიაა. რამდენიმე წლის წინ გადავაწყდი შემთხვევით “ამაზონზე” ვქექე, ვქექე და შევძინე ერთი ფეხსაცმელი. სასინჯად. ძალიან კარგი აღმოჩნდა. რბილია. გამძლე. მას შემდეგ “ალდო” ჩემს სიაშია და ყოველთვის ყურადღებით ვაკვირდები, რას გვთავაზობს ახალს. ეს კომპანია კანადურია და მონრეალში მდებარეობს. 1972 წელს დააფუძნა ფრანგმა ბიზნესმენმა ალდო ბენსადუნმა. დღეს მისი ჯგუფი ფრიად პატივდებულია კვებეკში. პროვინციის სახელის მსოფლიოში გატანისა და განსაკუთრებული დამსახურებისთვის ბენსადუნი კვებეკის ეროვნული ორდენის კავალერიც გახდა. მისმა სახელმა კი ჩვენამდეც ჩამოაღწია – “ალდო”-ს მაღაზია “თბილისი მოლშია”.
ესპადრილები კასტანიეთა მხარედან
– ასეთი ფეხსაცმელი თუ გაქვთ, ოღონდ – ქუსლიანი?
– ამ ფეხსაცმელს ქუსლი არ სჭირდება.
– მე კი მჭირდება! გაუკეთეთ ქუსლი და მთელ პარტიას შევიძენ.
ქალი განცვიფრებული მისჩერებოდა. ის. მისი მამა. მისი ბაბუა ყველანი ესპადრილების წარმოებით იყვნენ დაკავებულნი და ასეთი ახირებული კლიენტი ჯერ არ ენახათ. მაგრამ ერთ დროს წარმატებული ბიზნესი სულს ღაფავდა, კომპანია გაკოტრების პირას იყო, სტუმარი კი მთელი პარტიის ყიდვას ჰპირდებოდა და არც ფულს უჭერდა ხელს, ჰოდა, რა გაეწყობოდა – ბაბუის სულს პატიება სთხოვა და ქუსლიანი ესპადრილების კერვა დაიწყო. ეს ამბავი გასული საუკუნის 60-იანების მიწურულს მოხდა. ქალს იზაბელ კასტანიე ერქვა, ახირებული კლიენტის სახელი კი ივ სენ ლორანი იყო.
შემდეგ რა მოხდა, იოლად მიხვდებით – ივ სენ ლორანმა ისევე გააპოდიუმა ესპადრილები, როგორც ქელვინ ქლაინმა – ჯინსები და მაღალი მოდის ნაწილად აქცია.
მაღალი ქუსლები
ჯერი: როგორ დადიან ამსიმაღლე ქუსლებზე? წონასწორობას როგორ ინარჩუნებენ?
ჯო: უბრალოდ წონა განსხვავებულად აქვთ გადანაწილებული.
“ჯაზში მხოლოდ ქალიშვილები არიან”
რაკი მინიკაბას მთელი ორი პოსტი მივუძღვენი, უსამართლობა იქნება, მოდის ისეთ საკულტო საგანზე, როგორიც მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელია, ერთიც არ დავწერო.
თუკი მინის ორი მშობელი ყავს (მამა – ონდრე კურეჟი, დიზაინერი, ვინც ქალებს კაბები გახადა და დედა – მერი ქუონთი, იგივე მოკლეკაბიანი მერი), მაღალი ქუსლების ავტორობა ერთდროულად იმდენ დიზაინერს მიეწერება, რომ ცალ-ცალკე პოსტს ვერ მივუძღვნი, აქ ჩამოვთვლი და თქვენ დათვალეთ.
არ გაგიკვირდებათ და ქუსლებზე პირველები არა ქალები, არამედ მამაკაცები დადგნენ – უძველესი ქუსლიანი მამაკაცის წუღები მე-9 საუკუნის სპარსეთშია აღმოჩენილი. ქალის პლატფორმები – ე.წ. შაპენები (Chopine – ოღონდ, კომპოზიტორში არ აგერიოთ :)) კი უფრო გვიან გაჩნდა და მე-15 საუკუნეში თურქეთიდან ევროპაშიც შემოვიდა. მათი დანიშნულება ბანალურად პრაქტიკული იყო – ქალებს არ სურდათ ფაშფაშა და კოჭებამდე კაბის კალთები ქუჩის მტვერსა და ტალახში ამოეგანგლათ, მაგრამ მე-16 საუკუნეში საფრანგეთის დედოფალმა კატრინ დე მედიჩიმ (Catherine de’ Medici) შაპენები ცერად გამოათლევინა, ისე, რომ ქუსლი ტერფზე მაღალი ყოფილიყო, რითიც მაღალი ქუსლები პრაქტიკული ატრიბუტიდან მოდის აქსესუარად აქცია.
ჯორჯ ჰარისონის ფეხსაცმელი
პოსტი ეძღვნებათ ნინკასა და ნინოს,
რომელთაც უყვართ “ბითლზი” და ზამშის ჩექმები.
ახლახანს იყო “ები როუდზე” რომ დავწერე – ფოტოზე, ამ ალბომის გარეკანს რომ ამშვენებს.
ჯორჯი, ფოლი, რინგო და ჯონი, რომლებიც ქუჩაზე გადადიან. მშვიდად, გადასასვლელზე და შუქნიშნის მწვანე შუქზე, როგორც ეს კანონმორჩილ მოქალაქეებს ეკადრებათ.
Stylish Blog 