ფათი დეივისი
(პრეზიდენტ რონალდ რეიგანის ქალიშვილი)
ალცჰაიმერით დაავადებულ მამას, მისი სენის საწყის ეტაპზე, როდესაც ხანგამოშვებით ჯერ ისევ გაუნათდებოდა ხოლმე გონება, ბოდიში მოვუხადე ჩემი ავტობიოგრაფიისთვის, მრავალი წლის წინ რომ გამოვეცი და ჩვენი ოჯახური პრობლემების კარი მკითხველებისთვის შევაღე ფართოდ. მამას უკვე უჭირდა ლაპარაკი, მაგრამ თვალებით მითხრა, რომ გამიგო.
ეს ამბავი გამახსენდა ახლა, როდესაც პრინცი ჰარის მემუარებში მამამისზე, მეფე ჩარლზზე წავიკითხე – როგორ ჩადგებოდა ხოლმე მოჩხუბარ ვაჟებს შორის და ეტყოდა: „გთხოვთ, ბიჭებო, არ გამიმწაროთ ჩემი სიცოცხლის ბოლო წლები“.
დროის განჭვრეტა შეუძლებელია – სად გაწყდება მეხსიერების მძივი? მამაჩემთან ბოლო წლები ბედის საჩუქარი იყო, როდესაც ბოდიშის მოხდის საშუალება მომეცა, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს შორის უკვე მძიმე სენი ჩამოწოლილიყო ბინდად და ურთიერთობაში გვიშლიდა ხელს. მეფე ჩარლზის სიტყვებმა დამანახა ადამიანი, რომელმაც იცის, რომ მოკვდავია და სურს, შთამომავლებსაც შეახსენოს ამის შესახებ.
მოკლე კაბები და შორტები. სხეულზე და – ჰაერში. სტამბოლელი ქალები საპროტესტო აქციაზე გამოვიდნენ. პოლიტიკური აქცია იყო, მაგრამ მოდასთან კავშირში. უმალ კი – თავისუფლებასთან. როგორ გეკადრებათ ქალზე ძალადობა, მძახალო, იფრინოს, სადაცა სურს! – როგორც ამბობდა ბიძია-ბაბუა. ბოლო წლებია ერდოღანის ხელში თურქეთში კლერიკალიზმი ძლიერდება. ყველა ჯურის “ტრადიციების მცველებმა”, ნამეტნავად “რელიგიურებმა”, “სპეტაკებმა და მორალურებმა” თავი წამოყვეს და დანარჩენებს დაუწყეს სწავლება, როგორ იცხოვრონ. პირველ ყოვლისა – ქალებს.
Stylish Blog 