მას არაფერი აკლდა: გარეგნობა. ტემპერამენტი. სახელი და გვარიც კი ისეთი ჰქონდა, ფსევდონიმი რომ არ სჭირდებოდა – რეგინა ზბარსკაია… ერთი ეგაა – საბჭოთა კავშირში დაიბადა. ვოლოგდაში. როგორც ბევრი გოგო, ოცნებობდა კინომსახიობობაზე. 17 წლისამ მშობლიური ქალაქი მიატოვა და მოსკოვში გადაბარგდა. გამოცდები ჩააბარა ვგიკ-ში (კინომატოგრაფიის ინსტიტუტში), თუმცა, სამსახიობოზე პატრონის გარეშე ვერ გაქაჩა და ეკონომიკურ ფაკულტეტზე ჩაირიცხა (დღეს საპროდიუსეროა, მაგრამ მაშინ ასეთი სიტყვაც არ იცოდნენ)… რომ დაამთავრებდა, ტექნიკური პერსონალის დიპლომი ექნებოდა, მაგრამ რეგინამ კინოეკრანზე მოხვედრა უკანა კარით გადაწყვიტა. ლექციებზე ხშირად იმ მოდურ ადგილებში დადიოდა, სადაც იმჟამინდელი სახელოვნებო ბომონდი იყრიდა თავს. ასე გაიცნო ცნობილი მხატვარი და მაჟორი (ასე უწოდებდნენ საბჭოური ელიტის წარმომადგენელთა შვილებს) ლევ ზბარსკი და მოგვიანებით ცოლადაც გაჰყვა. ზბარსკიმ მას მხატვრებისა და მოდელიორების წრისკენ შეუღო კარი. პირველი, ვინც რეგინა თავის ჩვენებებში მოდელად გამოიყენა ვერა არალოვა იყო. თუმცა საბჭოთა კავშირში მაშინ სიტყვა მოდელი არც არსებობდა – იყო სიტყვა მანეკენი (“მანეკენშიცა”)… მოდის ჩვენებებიც არ იყო იმგვარი, რასაც დღეს მოდის ჩვენებას ვუძახით. მაგრამ მოდა იყო. მოდელიორებიც იყვნენ. და კლიენტურაც ჰყავდათ – წითელი ელიტა მოდის ტენდენციებს არ აკლდებოდა. კლიენტთაგან უმნიშვნელოვანესი – პოლიტბიუროს წარმომადგენელთა ცოლები და, უფრო ხშირად, შვილები იყვნენ. მოდელიორთაგან პირველი კი – ვიაჩესლავ ზაიცევი. სწორედ ზაიცევის მოდელი გახდა რეგინა ზბარსკაია (ამის ზევით რკინის ფარდის აქეთა მხარეს მოდის სამყაროში საფეხური აღარ არსებობდა – ზაიცევი იყო საბჭოთა მოდის ივ სენ ლორანიცა და კოკო შანელიც). 
FashionBox
როცა წარსული რჩება ზმანებად
ნაომის ანჩხლი ზნე მის მშვენიერ გარეგნობაზე ნაკლებ არაა ცნობილი. თუ მისი ნახვა გინდა – ან პოდიუმზე იქნება ან – სასამართლოში. მისგან ნაცემ-ნაგვემთა სია კი ათეულ ადამიანს ითვლის. ასისტენტები და დამლაგებლები, ფოტოგრაფები და პოლიციელები, კოლეგები და სტილისტები… “ბრითიშ ეიერვეიზმა” პერსონა ნონ გრატადაც კი გამოაცხადა და კომპანიის ავიარეისებიდან მოკვეთა. ნაომის კი არაფერი ანაღვლებდა და ამ მაისურით დაბრძანდებოდა ქუჩებში.
(წარწერა: “ნაომიმ მრეკა და მე კი მეამა”)
გრძელი ფეხები – მოკლე ღამეები
Long Legs And Short Nights – ასეთი იყო ამერიკული ავიაკომპანია PSA-ს (Pacific Southwest Airlines) მომსახურების კონცეფცია. გრძელი ფეხები – იმიტომ, რომ ისინი თავიანთ ავიაგამყოლებს (სტიუარდესებს რომ ვუძახით) ამ ნიშნით არჩევდნენ, მოკლე ღამეები კი იმიტომ, რომ ამ ავიაკომპანიის თვითმფრინავები რეისს გვიან საღამოს ასრულებდნენ, არასდროს აგვიანებდნენ და… გრძელი ფეხების გარემოცვაში დრო როგორ გადის, ვერც გრძნობ.
ჩამოლაბორანტებული კოსტიუმი
როგორ ჩამოვალაბორანტოთ კოსტიუმი – ამ თემაზე დაწერილი პოსტი ერთ-ერთი პირველი იყო ბლოგზე. შორეულ 2009 წელს. 🙂 ახლახან DMarge Magazine-ის რედაქტორის სვეტში მსგავს სტატიას გადავაწყდი და ბარემ იმ პოსტის ერთგვარ გაგრძელებას დავწერ. ცოტა ძველს გავიხსენებ და ცოტა ახალსაც დავუმატებ DMarge-იდან.
კოსტიუმი, ტრადიციულად, ფორმალურ ტანსაცმლად მიიჩნევა. ბევრი ოფისშიც აღარ იცვამს, თუკი რამე ძალიან ოფიციალური შეხვედრა არ აქვს დაგეგმილი და პიჯაკს ანიჭებს უპირატესობას. ფიქრობს, რომ კოსტიუმი ისეთი რამაა, ამგვარი იშვიათი შეხვედრების თუ საღამოს მიღებების დროს რომ ჩაიცვამ მხოლოდ. კიდევ ქორწილში და გასვენებაში. სხვა დროს გარდერობშია მოწყენილად. რა დაგიმალოთ და მეც ასე ვფიქრობდი.
მაგრამ 21-ე საუკუნემ ბევრი სიახლე მოიტანა. ფორმალური ჩაცმის სტილის გახალისება (როგორც იმ ძველ პოსტში დავწერე – ჩამოლაბორანტება), შეიძლება ისე, რომ კოსტიუმზე უარი არ ვთქვათ.
პირველი, ყველაზე იოლი და პოპულარული გზა კოსტიუმისა და ნაქსოვი სამოსის (სვიტერი, კარდიგანი) შეხამებაა.
დედაკაცი შარვალში
სძაგს უფალსა.
Drag King – ასე ეძახიან ქალს, რომელიც მამაკაცურად იცვამს და/ან მამაკაცური ქცევის მანერები აქვს. ეს სიტყვათშეთანხმება 70-იანი წლებიდან მოდის, თუმცა ასეთი ქალები ტერმინის გამოჩენამდეც იყვნენ. Drag King-ზე გაცილებით ძველი სიტყვაა Tomboy, რაც ქალაბიჭად შეიძლება ვთარგმნოთ და მნიშვნელობაც ეგ აქვს. ოღონდ, ქალაბიჭა-Tomboy პატარა ასაკს გულისხმობს და ბავშვობაში კი მეტი თავისუფლება იყო ყოველთვის და ასეთ “ცელქობას” ნაკლებ ეჭვისთვალით უცქეროდნენ – გაიზრდება-გადაივლისო. Drag King-ს კი დედაკაცად ვთარგმნიდი, მაგრამ ილია ჭავჭავაძეს ეწყინება… ამიტომ დამრჩეს ისევ უთარგმნელად.
ასე იყო თუ ისე იყო, როგორც კი ნაჭერი ქალისა და მამაკაცის ტანსაცმლად გადათარგდა, გამოჩნდნენ ქალები, რომლებიც თავიანთ ტანსაცმელში ვერ ეტეოდნენ. ვისთვის ეს იყო პროტესტი, სხვისთვის – მოთხოვნილება, ზოგისთვის – თამაში. მამაკაცის ტანსაცმელი ეცვათ როგორც ლესბოსელებს, ტრანსგენდერებს, რომლებიც იმხანად (და ზოგან – დღესაც) მარგინალებად მიიჩნეოდნენ, ასევე პატიოსან მეოჯახე ჰეტეროსექსუალ ქალბატონებს… მაია წყნეთელსა და ჟანა დარკს არც ვახსენებ, თორემ პოსტი სულ სხვაგან გადაუხვევს და სადღაც გადიჩეხება. 🙂
დღეს მოდის ინდუსტრია Drag King-ფენომენს არაჩვეულებრივად იყენებს სარეკლამო კამპანიებსა და ჩვენებებში და რაც მეტად ქალურია ქალი, მით უფრო ლამაზად გამოიყურება მამაკაცის ტანსაცმელში… პირველი, ვინც გამახსენდა არის არა მოდელი, არამედ მსახიობი. თქვენც გაიხსენეთ ქიმ ბეისინჯერის ცნობილი სცენა 9 1/2-დან.
აქ ყველაფერი აგებულია კონტრასტზე და კონტრასტი, როცა კარგად იყენებ, არაჩვეულებრივი რამაა.
ჰენრი მერვე, ცხენების ქურდი და დათუნია
ურბანული ლეგენდა ამბობს, კარლოს დიდის კანონთა კრებული მეფეთა გვარის ადამიანის ჩამოხრჩობას მხოლოდ და მხოლოდ ველვეტის ფაფუკ თოკზე განაჩინებდა კისერი რომ არ დაზიანებოდაო – აქედან მოდის სწორედ ამ ქსოვილის სახელწოდებაც Corduroy – corde du Roi, რაც ფრანგულად “მეფის ბაწარს” ნიშნავს.
ეს მხოლოდ ლეგენდაა, მაგრამ ველვეტს მართლაც რომ მეფური ისტორია აქვს. უმაღლესი ხარისხის ბამბის ნართისგან ველვეტის მსგავსი ქსოვილის წარმოება ჯერ კიდევ მე-2 საუკუნეში დაიწყეს ეგვიპტის ქალაქ ფუსტატში. ევროპელთა გულის მოგებისთვის ველვეტს მთელი ათი საუკუნე დასჭირდა, ჩვენს კონტინენტზე ის გენუელმა ვაჭრებმა შემოიტანეს და სახელად, წარმოების ადგილის მიხედვით, ფუსტიანი შეურჩიეს. ქართული ყურისთვის მთლად კეთილხმოვნად ვერა ჟღერს, 
მაგრამ თავად ქსოვილი იმდენად მაღალი ხარისხისა იყო, რომ სწრაფად დაიპყრო გენუის რესპუბლიკაცა და მეზობელი ქვეყნებიც. არ ვიცი, ვინ იყო ის გამჭრიახი ფაბრიკანტი, რომელმაც ეგვიპტიდან მომავალი გემების ლოდინით გადაღლილმა და კლიენტთაგან გულშეწუხებულმა, პირველმა შემოიკრა შუბლზე ხელი, თხა თხაზე ნაკლებიო და ფუსტიანის წარმოება იქვე, პორტის მახლობლად გამართა – ნილოსის ძალა მასა და მის მონაგარს. მე-14-მე-16 საუკუნეები ევროპული და ეგვიპტური ფუსტიანის ჭიდილის ხანაა, რაც, საბოლოოდ, ევროპელთა გამარჯვებით დასრულდა. ამ დროისთვის მას უკვე აწარმოებენ ყველგან, თუმცა, განსაკუთრებით მაინც იტალიური ქსოვილი ფასობს. სწორედ ნეაპოლური ფუსტიანისგან შეკერილ მოსასხამში იწონებს თავს მეფე ჰენრი VIII ჰანს ჰოლბეინ უმცროსის ტილოზე.
ტრანსგენდერები პოდიუმზე
მე იმ ქვეყნისა რა ვთქვი, სადაც ყველაზე მაგარი ნაშა კაციაო – იხუმრა ვინმემ. კესარიას გულისხმობდა და საქართველოს.
მაგრამ “ჟივანშის” სახლის აზრით, გაგიკვირდებათ და ასეთი ქვეყანა ბრაზილიაა. მოდის ინდუსტრიის ამ გიგანტის კრეატიული დირექტორი, რიკარდო ტიში მოხიბლულია ბრაზილიელი მოდელების სილამაზით, მაგრამ მისი მუზა, აგერ უკვე რამდენი წელია, არის არც ადრიანა ლიმა, არც ალესანდრა ამბროზიო, არც ჟიზელი, არც ემანუელა დე პაულა და არც ლაის რიბეირო. მისი შთაგონების წყარო არის ლეა ტი (Lea T), რომლის ნამდვილი სახელიც ლეანდრო მედეიროშ სერეზოა, ცნობილი ფეხბურთელის, ტონინიო სერეზოს შვილი. ლეანდრო მამაკაცის სახელია და ლეა ტიც ერთ დროს მამრი იყო. შემდეგ – ტრანსგენდერი. 2011 წელს სქესის გამოცვლის ოპერაცია ჩაიტარა და ამჟამად უკვე ქალია. რიკარდო ტიშის გემოვნებით, ყველაზე ლამაზი ქალი ბრაზილიაში. და – არამხოლოდ ბრაზილიაში. სხვათა შორის, თავად იუბერ დე ჟივანშის მუზა, შეგახსენებთ, ოდრი ჰეფბერნი იყო.
