გაუწონასწორებელი არ ვარ! უბრალოდ თავისებური ვარ.
საგა ნურენირა საჭიროა ეს ორი სათაური?
ვაჟა ზაზაევიჩი
მეგობარმა მითხრა, საგა ნურენი შენ გგავსო. ნამდვილად არ არის ასე. რაღაც საერთო, შეიძლება, კი გვაქვს ხასიათის წახნაგებში. მაგრამ ბევრი არაფერი. სინამდვილეში საგა ნურენი არავის ჰგავს. თავისებურია. ძალიან თავისებური. ჰოლმსივით ანალიტიკური გონება აქვს. კოლომბოსავით აჩაჩულად იცვამს. პუაროსავით მარტოსულია. ჰარი ბოშივით კარგად და დაუნდობლად ისვრის. ვალანდერივით აქვს აწეწილი ურთიერთობა მშობლებთან (ვალანდერზე – მეტადაც). პრაგმატულია, როგორც პითაგორას ცხრილი. მეგობრად – აუტანელია. საყვარლად – სისხლს გაგიშრობს, მაგრამ როგორც გამომძიებელი – საუკეთესოა. ფანტაზიის უნარს დედუქციის უნარი ცვლის. ემოციებს – ლოგიკა. გულს – გონება. იუმორის გრძნობას – არც ვიცი რა. უბრალოდ არ აქვს და – მორჩა. ცივია თოვლის დედოფალივით. საგა ნურენი არის ქალი, რომელიც სუსხიდან მოვიდა.
ის მთავარი გმირია დეტექტური სერიალისა “ხიდი” (Bron/Broen). ჯერ სამი სეზონია და პირველი სწორედ ხიდზე იწყება. ხიდი მალმედან კოპენჰაგენამდეა. ან კოპენჰაგენიდან – მალმემდე. ვინ საიდან მიადგება. საგა ნურენი მალმედან მოდის. დანიელი დეტექტივი მარტინ როდი – კოპენჰაგენიდან. შუა ხიდზე ხვდებიან ერთმანეთს, იქ კი ქალის გვამია შუაზე გადაჭრილი. ზედაწელი შვედეთის მხარესაა, ქვედაწელი – დანიის. თუმცა, მალევ გაარკვევენ, რომ გვამიც ორია – ზედა და ქვედა წელი სხვადასხვა ადამიანს ეკუთვნის. გამოძიებას ორივე ქალაქის პოლიცია იწყებს.
ამ სერიალს ნაკლი არ აქვს (ჩემთვის) – ყველაფერია, რაც დეტექტივში მიყვარს: ნელი თხრობა. ჩახლართული ისტორია. პოლიციური გამოძიების დეტალები. და კლასიკურ (და გვარიანად შემოცვეთილ) ხერხს, როდესაც ორ ადამიანს გვერდიგვერდ მუშაობა უწევს, ერთმანეთი კი გულზე არ ეხატებათ, ამჯერად სხვა ელფერი დაჰკრავს – მარტინს, გულზე არ ეხატება კიარ, ატანა არ აქვს საგასი, საგას კი – არც ანაღვლებს. არც ეს ამბავი და არც თავად მარტინი. ის დაგეშილია კვალზე და სხვას და დანარჩენს არად აგდებს. ნიძლავს ვარ, ისიც არ იცის, დედამიწა რომ ბრუნავს მზის გარშემო. დავიწყებული აქვს. გამოძიებაში არაფრად ადგია და – იმიტომ.
