ჯერ ეს:
ფრანგი კომისარი ჟიულ მეგრე ბელგიელი მწერლის, ჟოჟ სიმენონის ნაწარმოებში “ცაცია პიეტრი” გამოჩნდა პირველად 1931 წელს, სადაც მას მთავარი როლი სრულიადაც არ ეთმობოდა. მოგვიანებით ჟიულ მეგრე წინა პლანზე გამოვიდა და მსოფლიოში ყველაზე ცნობილ პოლიცილ-გამომძიებლადაც იქცა. მან დაამსხვრია ყეყეჩი და ბრიყვი პოლიციელის ის იმიჯი, ქონან დოილმა და ქრისთიმ რომ დაამკვიდრეს.
მეგრემ სამსახური რიგით პოლიციელად დაიწყო და დივიზიის კომისრად დაამთავრა. სიტყვაძუნწი და უაღრესად კეთილი ადამიანია. დამნაშავეებიც ეცოდება და ცდილობს მათ სულებში ჩაიხედოს – მეგრესგან, ალბათ, კარგი მღვდელი დადგებოდა. თანამშრომლების მიმართ მომთხოვნია, ამასთან, პატრონობს, ასწავლის და შეცდომებსაც პატიობს. გუნდური მუშაობა მისთვის წარმატების საფუძველია. მეგრე, პირველ ყოვლისა, ფაქტებს ენდობა, თუმცა, ხანდახან, მეუღლის ინტუიციასაც უგდებს ხოლმე ყურს.
კარგი მეოჯახე და მოსიყვარულე, ერთგული ქმარია.
ჰოლმსისა არ იყოს, გამოუსწორებელი მწეველია და ჩიბუხების მთელი კოლექციაც აქვს. როგორც ფრანგს შეეფერება, უყვარს ღვინო, სიდრი, პასტისი და, ზოგჯერ, ლუდიც. ნამდვილი გურმანია – მისი მეუღლე კარგი კულინარია.
და შემდეგ – ეს:
ხედავთ რამე საერთოს?
ჩამითრია. ასე ავედევნე ნამდვილი დეტექტივების იტორიას, რომელიც მთელი 8 საათის განმავლობაში ვითარდება. რაკი სერიალების სპეციალისტად ვერ გამოვდგები, არც იმას დავიჟენ, რომ ეს სერიალი საუკეთესოა, რაც არსებობს, მაგრამ ერთ-ერთი საუკეთესო ნამდვილადაა. ბერნარდ შოუ ამბობდა, კვერცხის დადება არ ვიცი, მაგრამ საღისა და ლაყეს გარჩევა კი შემიძლიაო. 
თუმცა, კაცმა რომ თქვას, არც მამაკაცებს სჯერათ მიანცდამაინც. მაგრამ – ეგარაფერი. ვინც ყვება. იმანაც იცის, რომ მისი არ სჯერათ და ვისაც უყვებიან, იმანაც იცის, რომ ვინც ყვება, იმან იცის, რომ ამას იმისი არ სჯერა… ჰო, ცოტა ჩახუჭუჭებულად გამომივიდა, მაგრამ ეს ფილმიც ასეთია – 1 პროლოგი და 9 კინონოველა მამაკაცებზე, რომელთა პირადი ცხოვრება ისეა ჩახუჭუჭებული, როგორც პირველ ნოველაში (შეგახსენებთ, პირველი ისაა, პროლოგს რომ მოსდევს 
Stylish Blog 