მომავალი ჩვენია

ჯერ მოუსმინეთ.

Tomorrow Belongs to Me (“მომავალი – ჩემია”) ესაა სიმღერა მუსიკალური სპექტაკლიდან “კაბარე”, რომლის პრემიერაც ბროდვეიზე 1966 წელს გაიმართა, მოგვიანებით კი წარმატებით გადაინაცვლა ეკრანზე, როდესაც 1972 წელს მიუზიკლი ბობ ფოსმა გააფილმა.

კომპოზიცია იმდენად კარგადაა სტილიზებული და მიმგვანებული მეორე მსოფლიო ომის წინარე პერიოდის პოპულარულ გერმანულ პატრიოტულ სიმღერებს, რომ ნეო-ნაცისტური და რასისტული დაჯგუფებების არაოფიციალურ ჰიმნადაც იქცა. პირველი, ვინც აიტაცა იყო ინგლისური “ეროვნული ფრონტის” წევრი, და როკ-ჯგუფ Skrewdriver-ის ლიდერი იენ სთუართ დონალდსონი, მაგრამ გამორჩეულად ლამაზი მაინც ე.წ. “თეთრების როკის” შვედი დედოფლის, მომღერალ საგას ვერსიაა.

• სხვათა შორის, სწორედ საგას ტექსტებს ციტირებდა ბრეივიკი მის “მანიფესტში”, რამაც თავად მუსიკოსი შეაძრწუნა – საჯაროდ გაემიჯნა ნორვეგიელ ტერორისტს, მის ნამოქმედარს კი “ახალი დროის ყველაზე საზარელი დანაშაულებრივი აქტი” უწოდა.

როკ-მოძრაობაში “თეთრების უფლება” (White Power Rock) ბევრი მუსიკოსია. ნაცისტური, რასისტული, ჰომოფობიითა და ანტისემიტიზმით გაჟღენთილი იდეები მაღალ ინტელექტზე ვერ მიუთითებს, მაგრამ მუსიკალური ნიჭის ნაკლებობას ნამდვილად არ უჩივიან.

მუსიკოსებზე ვერ ვიტყვი, მაგრამ მათ მსმენელთაგან ბევრმა, ვინც Tomorrow Belongs to Me-ს ხმას აყოლებს და ნაცისტური მისალმებისკენ გაურბის ხელი, ალბათ, არც იცის, რომ სიმღერის ავტორია დუეტი Kander and Ebb – კომპოზიტორი ჯონ ქანდერი და პოეტი ფრედ ები. წარმოშობით ებრაელები, სექსუალური ორიენტაციით კი – ჰომოსექსუალები (ები გარდაცვლილია, მისი მეწყვილე კი კვლავ აგრძელებს შემოქმედებით მოღვაწეობას).

“კაბარეს” გვიანდელ, 1993 წლის ლონდონურ დადგმაში, რომლის რეჟისორიც სემ მენდესია, სიმღერა Tomorrow Belongs to Me გრამფირფიტიდან ისმის, ფირსაკრავი კი ემსის გამოაქვს სცენაზე (ვისაც ფილმი “კაბარე” გინახავთ, ეს პერსონაჟი გემახსოვრებათ – ემსის როლში იქ ჯოელ გრეია, ლაიზა მინელის მეწყვილე). სპექტაკლის დასასრულს ემსი ტყავის ლაბადაშია გამოწყობილი, ისეთში, გესტაფოელებს რომ მოსწონდათ, ბოლოს კი საკონცენტრაციო ბანაკის ტუსაღის სამოსში რჩება ორი სამკერდე ნიშნით – ყვითელი დავითის ვარსკვლავითა და ვარდისფერით, რაც მის ეროვნებასა და სექსუალურ ორიენტაციაზე მიანიშნებს. ეს სცენა კლიპში 8:25-იდანაა.

არ ვიცი, რა უფრო უცნაურია: ის, რომ სიმღერა ანტინაცისტური, ანტოჰომოფობიური ფილმიდან ნეო-ნაცისტების ჰიმნად იქცა თუ ის, რომ ნეონაცისტები ორი ჰომოსექსუალი ებრაელის მიერ დაწერილ სიმღერაზე აფანატებენ?

ან, ეგებ, არც არაფერია აქ საუცნაურო.

© Lord Vader. Stylish Blog. საავტორო უფლებები დაცულია. ნამუშევრის კოპირება, ციტირება და გამოქვეყნება დაშვებულია მხოლოდ ავტორისა და წყაროს (პოსტზე ლინკის) მითითებითა და ნებართვით. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.

___