ლეგოლენდი

მოგზაურის რვეული:
ქალაქი, რომელიც უნდა ნახო, სანამ ცოცხალი ხარ

იყო და არა იყო რა, ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა, შვედეთის სამეფოში იყო ასეთი ბრძენთაბრძენი მეფე გილფი. ცხოვრობდა. მეფობდა. და მოიწყინა. არც ომი იყო სადმე, რომ ეომა. არც ლხინი იყო, კარგად რომ გამომთვრალიყო. ჰოკეის ჩემპიონატიც კი არ იყო, რომ ექომაგა, იმიტომ რომ ჯერ ჰოკეი არ გამოეგონათ.

ჰოდა, სად იყო და სად არა, მისი სამეფოს საზღვრებს მოადგა უმშვენიერესი ქალი, სახელად გეფიონი, რომელსაც არც სახლი ჰქონდა და არც კარი, ამიტომ თავის ოთხ შვილთან ერთად მსოფლიოს გარშემო მოგზაურობდა, ამბებს ყვებოდა, უკრავდა, ცეკვავდა, ერთი სიტყვით – მსახიობობდა და ამით ირჩენდა თავს.

ერთი დღე და ერთი ღამე უსმენდა ბრძენთაბრძენი მეფე გილფი გეფიონს, უსმენდა ამბებს შორეულ ქვეყნებსა და ბობოქარ ოკეანეებზე, მზიან ველებსა და თოვლიან მწვერვალებზე, უცნაურ ცხოველებსა და ფინველებზე და მოიხიბლა. ისე მოიხიბლა, რომ გადაწყვიტა გეფიონი თავისთან დაეტოვებინა (მისი ოთხი შვილითურთ – რასაც ბევრი მამაკაცი, დამეთანხმეთ, არ იზამდა) და უთხრა ბრძენთაბრძენმა მეფემ ქალს – ნუღარსად წახვალ, დარჩი ჩემთან, გეყო რაც აქეთ-იქეთ იწანწალეო. გეფიონი დათანხმდა, ჰკითხა – სად დამასახლებო. რახან მთელი დღე და ღამე შენი აქყოფნით დამატკბე, მეც ერთ დღესა და ღამეს გაძლევ – რამდენ მიწასაც დახნავ, ფეშქაშ იყოს – აგიშენებ სასახლეს და იცხოვრე იქო, – უთხრა ბრძენთაბრძენმა მეფე გილფიმ (თან წვერ-ულვაშში ჩაიცინა, ეს თხელი ქალი, თუნდაც, მისი ვაჟები მიეხმარონ, ერთ დღე-ღამეში განა იმდენ რა მიწას დახნავსო).

გეფიონმა კი ხელი ხელს შემოჰკრა და შვილები ოთხ ზორბა ნაიალაღარ ხარად აქცია, გასწიეს გუთანი და ბრძენთაბრძენი მეფე გილფის სამფლობელოს უშველებელი მხარე ჩამოაცალეს, მოზიდეს და პირდაპირ ზღვაში შეაცურეს. კარგა ვეება კუნძული გამოვიდა.

ეგ სადაური ბრძენთაბრძენი გამოდისო – მეტყვით. რა ვუყოთ მერე, ლამაზ ქალს რომელი ბრძენი არ დაუშტერებია. არც გილფი იყო პირველი და არც უკანასკნელი იქნება… თუმცა, პოსტი სულ სხვა რამეზეა. ვინც ჯერ კიდევ ვერ მიხვდა, გეტყვით – ეს პოსტი სკანდინავიის მარგალიტ ქალაქ კოპენჰაგენზეა, რომელიც სწორედ იმ ბრძენთაბრძენი მეფე გილფისგან აწაპნულ კუნძულზეა დღეს გაშენებული… .

თავზე თუ გადაუფრენთ – იქაური სახლები ლეგოს კონსტრუქტორით აგებული გეგონებათ – პატარა, კოხტა, ფერად-ფერადი და მიჯრით ერთმანეთს მიწყობილი. ისეთი ლამაზია, რომ იმ სვანისა არ იყოს ანეკდოტიდან, პილოტს შესძახებ – დაეშვი ერთი, თუ ძმა ხარ, ჩავიდე მინდაო…

ამ ლამაზ, ფერად-ფერად და მხიარულ სახლებში ცხოვრობენ მხიარული და ძალიან მხიარული ადამიანები. მასწავლებლები, ხაბაზები, ხარაზები, ინჟინრები, ექიმები, მწერლები და ბლოგერები. და კიდევ მეთევზეები. ესენი ყველაზე გულკეთილი ხალხია. მათ კუდფუმფულა კატები ყავთ სახლში, რომლებიც ფანჯრის რაფაზე სხედან და მდინარე ნიუჰავნის ტალღებს გაჰყურებენ – აბა, ჩვენი პატრონი თუ ბრუნდება ნათევზარითო.

კიდევ ასეთ სახლში ცხოვრობს იულე ნისე. თეთრწვერა და წითელჩაჩიანი ბერიკაცი, რომელიც თოვლის ბაბუას ჰგავს, თუმცა – ფუძის ანგელოზია. იულე ნისე და კატა მეგობრობენ. თუ მეთევზეს შეაგვიანდება, ან მეგობრებთან გადააყენებს ნავს ერთი-ორი ჭიქის წასაქცევად, ან მთელი ჯალაბობა სტუმრად წავა ბებიის მოსანახულებლად, მდინარის გადაღმა რომ ცხოვრობს ასეთსავე ფერად სახლში, კატის გამასპინძლება იულე ნისეზეა.

კიდევ ამ სახლებში ცხოვრობენ კლოუნები. დანია სრულიად კლოუნთა თავშესაყარია. ყველა კლოუნი დიდი დანიელი კლოუნის შორეული შთამომავალია. სწორედ ამიტომ და სწორედ დანიაში, ქალაქ სვენბორგში იმართება კლოუნების მსოფლიო ფესტივალი.

ამ სახლებში მუდამ ელიან სტუმარს. ამ სახლებში მუდამ გიზგიზებს ბუხარი. მაგიდაზე დგას დოქით რძე და ჰაერში კი კრინგლისა და ბისკვიტის სუნი ტრიალებს. ამ სახლებში ყველას თავისი კუთხე აქვს, თავის გემოზე მოწყობილი. ამ სახლებში ბევრი მზის სხივი შემოდის. ამ სახლებში ბევრს კითხულობენ და ყველას აქვს “ქინდლი” – მამას, დედას, ბავშვებს, იულე ნისეს და კიდევ ერთს სტუმრისთვისაც ინახავენ.

სხვათა შორის, დანიაში, ქალაქ ბილუნდში ლეგოლენდიც აქვთ – გასართობი პარკი, სადაც ყველა შენობა ლეგოს კონსტრუქტორითაა აგებული. იქ, სამწუხაროდ, არ ვყოფილვარ, მაგრამ ვიცი, რომ ძალიან მომეწონებოდა.

© Lord Vader. Stylish Blog. საავტორო უფლებები დაცულია. ნამუშევრის კოპირება, ციტირება და გამოქვეყნება დაშვებულია მხოლოდ ავტორისა და წყაროს (პოსტზე ლინკის) მითითებითა და ნებართვით. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.

___

პოსტი სპეციალურად ფაიფურის ანგელოზის ბლოგისთვის დავწერე 2011 წელს, მაგრამ იმ ბლოგმაც საღათას ძილით დაიძნა ახლა, ამიტომ პოსტი გავაღვიძე.

მეკი 2014 წლამდე გემშვიდობებით.

***

ასევე საშობაო-საახალწლო განწყობისთვის:

Yule Nisse და სხვა ელფები