შაბათის პოსტი
პატარა ვიყავი ოპერაში რომ წამიყვანეს პირველად. დოლიძის “ქეთო და კოტე”-ზე. ჰოდა, როგორც მერე მამაჩემი იგონებდა ხოლმე ხითხითით, როცა სცენაზე ერთი ამბავი იყო და თავადი ლევანისა და ქეთოს ნიშნობის ჩაშლის გეგმებს აწყობდნენ “ჩუმად, ჩუმად, არვინ გაგვიგოს”-ო, მიკითხავს: კი მაგრამ, ასე ხმამაღლა რომ ყვირიან, უფრო არ გაუგებენ-მეთქი?
მოკლედ, სტანისლავსკი ვინ იყო მაშინ ჯერ კი არ ვიცოდი, მაგრამ მისებრ აღვშფოთებულვარ – არ მჯერა-თქვა! და მანდ დამთავრდა ჩემი და ოპერის ურთიერთობაც. სიყალბე არ მიყვარს და მიტომ. 🙂
ახლა კი ილიასა და ოპერის ურთიერთობაზე იაკობ მანსვეტაშვილის მოგონება მინდა, გავიხსენო:
სოსიკო ოპერის თეატრშია, ორკესტრში ზის მებარაბანეთ.
ამიტომ მეტსახლად «ბარაბანშჩიკს» ეძახდნენ.
ეს სოსიკო ილიასთანაც შელაზღანდარებული იყო, ილიას უყვარდა ასეთი ტიპები.
აი ეს სოსიკო ეუბნება ერთხელ ილიას:
– ილია, დღეს საღამოს ოპერაში მობრძანდით, «ტრავიატას» თამაშობენ, გამოჩენილ იტალიელ მომღერლებს მოისმენთ.
– კარგი, სოსიკო, წამოვალ, მხოლოდ ერთი პირობით კი: სიტყვა მომეცი, ამისრულო, რაც დაგავალო.
– ბატონი ბრძანდებით, თქვენი ყურმოჭრილი ყმა ვიყო.
– მაშ აბა, როცა ორკესტრი მიწყნარდება და მომღერალი ქალი, უმაღლეს პათე-ტიურ ადგილას, სიმღერის ეშხში რომ შევა, შენ რაც ძალი და ღონე გქონდეს, ბარაბანს დაჰკა მაგრად.ილიამ, მართლაც, აიღო ბილეთი და პარტერის პირველ რიგში გამოიჭიმა. გადაიხედა ორკესტრში: სოსიკო მხიარულად ზის შლიაპა კეფაზე გადაგდებული, – ეს მისი მუდმივი ჩვეულება იყო. დაიწყო წარმოდგენა. აგერ მოახლოვდა ის დროც,
როდესაც მომაკვდავი ვიოლეტა სულწარკვეთილი ნაზის ხმით ესალმება სიცოცხლეს, ორკესტრი ჩუმის, ნელის ხმით უკრავს, თეატრი სულგანაბული ისმენს გულწარმტაცს სიმღერას. უცბად რაღაცა საშინელი ბრახუნი გაისმა, იტყოდით, მეხი დაეცა თეატრსაო, ყველანი შეკრთნენ, შედგა ჩოჩქოლი.
მომღერალმა შესწყვიტა თავისი სიმღერა.
რა მოხდა?
ბევრი არაფერი:
სოსიკომ თავისი დაპირება შეასრულა და ბარაბანს დანიშნულ დროს ურტყა რაც ძალი და ღონე ჰქონდა.
ორკესტრის დირიჟორად იმ დროს იყო გამოჩენილი იტალიელი მაესტრო ტრუფფი, კინაღამ გადირია სოსიკოს ასეთი საქციელით. «საკრამენტო»-ვო, მიაძახა და გაქანდა სოსიკოსაკენ, თითქოს გაგლეჯას უპირებსო. მაგრამ სოსიკო უკვე ქუჩაში იყო და არხეინი ღიღინით სახლში მიდიოდა, კმაყოფილი რომ ასეთი საგმირო საქმე ჩაიდინა და
ხვალ ქალაქი ამაზე დაიწყებს ლაპარაკს.ილიაც შინ მოდიოდა ნასიამოვნები, რასაკვირველია, არა მუსიკით, არამედ სოსიკოს ოინით.
Stylish Blog 
🙂
ბევრი რამე არ ვიცით კიდევ ილიაზე 🙂
მაგრამ გუშინდელი დღის მერე სხვა პოსტს უფრო ველოდი ვუვუზელაზე.
LikeLike
ეს პოსტი კაი ხნის დაშედულებული იყო ამ შაბათისთვის და ახლა თავისით გამოქვეყნდა. 🙂
ისევ იგივე ტრადიციული სლეობა. სხვა არაფერი.
რაგბიზე თუ იქნები დამირეკე და შევხვდეთ თამაში მერე 🙂 მობილური იგივეა 🙂
LikeLike
სკრომნო ს სო ვკუსომ.
LikeLike
ჰა? პოსტი თუ ჰიდერი? თუ ილია? თუ ყველაფერი?
LikeLike
ყველაფერი გემოვნებიანია აქ, მილორდ და “სკრომნო” პოსტს ეხებოდა 🙂
LikeLike
მე პირველად “აბესალომ და ეთერზე” ვიყავი, მახსოვს და ძალიან მიკვირდა ბებიაჩემის მონაყოლის მიხედვით უმშვენიერესი ეთერი და აბესალომი რატომ იყვნენ “ბებრები” (თან მაშინ ძალიან პატარა ვიყავი და 35-40 წლის ხალხიც კი ძალიან ასაკოვნად მეჩვენებოდა : )
LikeLike
ილია ყოფილა ქართული ტროლინგის რუხი კარდინალი
LikeLike
ყველა დროის No1 ქართველი. 🙂
LikeLike
მხოლოდ 1985 წლამდე
LikeLike
აუ მე არ ვყოფილვარ ოპერაში არასდროს. ნეტა წავალ კი ოდესმე, მაგრამ მე ვიცი ისააკ მეჯღანუაშვილისნაირად დამემართება ტაშს დავუკრავ უაზროდ და დამცინებენ :დ
LikeLike
:)) გაღიმებული დავრჩი, უყურე შენ მაგ ანც ილიას !
დიდი ხანია მეც აღარ ვყოფილვარ ოპერაში, ერთი 3 წელი კი იქნება. ბოლო ჩემი სტუმრობა ფატალურად დამთავრდა და იმის მერე მრცხევნია წასვლა. “რომეო და ჯულიეტაზე” ვიყავით მე და ჩემი ღრმად პატივმცემული ქმარი და შუა წარმოდგენაზე არხეინად მიწოლილმა ხმამაღლა გამოცხადა, რომ რომეოს ბევრად ლამაზი ტრაკი აქვს ვდრე ჯულიეტას, შედეგად წინა რიგიდან დაახლოებით ათმა კდემამოსილმა და ძალიან განრისხებულმა სახემ არისტოკრატულ პათოსში ფაქტიურად გვაგინა და დაგვწყევლა. , რაღას ვიზამდი, გამწარებულმა ადრე დავტოვე ეგ შენი რომეო და ჯულიეტა და დავიფიცე, რომ ირაკლისთან ერთად აღარასდროს წავალ ოპერაში, თვითონ ბოლომდე მაგარ ხასიათზე იყო სხვათაშორის.
LikeLike
სწორედ შეუნიშნავს, არადა – ისტორიულადაც დადასტურებულია, რომ მონტეგებს გენეტიკურად უკეთესი ტრაკები ჰქონდათ კაპულეტებზე – მონტეგების შორეული წინაპრები ხომ კარიბის რეგიონიდან იყვნენ.
LikeLike
მეც ვყოფილვარ ბავშვობაში, მაგრამ ჩემმა მეხსიერებამ არ შემოინახა წამიც კი
არსებობს მხოლოდ სურათი ამის დამადასტურებელი
ამის შემდეგ ფეხი არ მიმიდგამს 🙂
არ მიყვარს, არ არის ჩემი
LikeLike
არადა, დარწმუნებული ვარ, რომ ძალიან მოგეწონება. ძალიან დიდ სიამოვნებას მოგანიჭებს, ჯერ ლაივ პერფორმანსი ხომ იცი რა მაგარი რამეა და მერე კლასიკა ლაივში… მართლა მაგარია, წავიდოდი სიამოვნებით…
LikeLike
ნუ ატყუებ 🙂 გუშინდელი დღეა.
this performance is dead 🙂
LikeLike
http://www.dailymotion.com/video/x3jsd5_opera-nu_people
LikeLike
რა გინდა ადამიანო, რას ვატყუებ? მაგ ლინკზე გამიხსნა ასი ერთმანეთისგან განსხვავებული ვიდეო და ვერ მივხვდი ვერაფერს… 🙂
LikeLike
იაპონური ოპერაა ნიუ 🙂 100 რატო ხსნის არ ვიცი 🙂 1 კლიპია.
LikeLike
აუ ღირსი ხარ, კაცმა მოგასმენინოს John Cage-ის 4.33 :დდ
პ.ს. მარა ილიას ცუღლუტური ჩანაფიქრი მომეწონა, გავხალისდი :დდდ
LikeLike
აკაკის ოხუნჯობანი ცნობილია, მაგრამ არც ილია ყოფილა ნაკლები. 🙂
LikeLike
ნაკლები კიარა აკაკის ოხუნჯობანის 30% ილიასია სინამდვილეში 😉
LikeLike
Woohoo! 🙂 ჩემი წინა კომენტარი 5001 ყოფილა, გამოდის რომ შენი კომენტარი ყოფილა მე-5000-ე 🙂
LikeLike
ლოგიკური კითხვა დაგისვამს:) ვერც მე ვმეგობრობ ოპერასთან, უფრო სწორად, არაერთი ოპერა მომწონს, მაგრამ მხოლოდ მელოდია. ილია და სოსიკო კიდევ – ონავარი ბავშვები:) აბა ახლა ვინ გაბედავს ეგეთ რამეს, იდეაც არავის გაუჩნდება.
LikeLike