2009 წლის ყველაზე ბანძი SEXები

ინგლისურ ჟურნალს Literary Review დაწესებული აქვს ანტი-პრემია, რომელსაც ლიტერატურულ ნაწარმოებში ყველაზე ცუდად აღწერილი სექსუალური სცენისთვის ანიჭებს ყოველწლიურად.

გასულ წელს პრემიაზე არაერთი ცნობილი მწერალი იყო ნომინირებული:

ფულიცერის, ფოლკნერის სახელობისა და სხვა პრესტიჟული პრემიების ლაურეატი, ამერიკელი ფილიფ როთი სადო-მაზოხისტური სცენისთვის რომანში “დამცირება”:

The green cock plunged in and out of the abundant naked body sprawled beneath it, slow at first, then faster and harder, then harder still, and all of Tracy’s curves and hollows moved in unison with it. This was not soft porn. This was no longer two unclothed women caressing and kissing on a bed. There was something primitive about it now, this woman-on-woman violence, as though, in the room filled with shadows, Pegeen were a magical composite of shaman, acrobat, and animal. It was as if she were wearing a mask on her genitals, a weird totem mask, that made her into what she was not and was not supposed to be. She could as well have been a crow or a coyote, while simultaneously Pegeen Mike. There was something dangerous about it. His heart thumped with excitement – the god Pan looking on from a distance with his spying, lascivious gaze.

ბუქერის პრემიის ლაურეატი, ირლანდიელი ჯონ ბეინვილი, რომელმაც რომანში “უსასრულობა” კოცნის გემო თევზის ლორწოს შეადარა:

She looks to the side, downwards; her eyelids are so shinily pale and fine that Adam can see clearly all the tiny veins in them, blue as lapis. He takes a floating step forward until his chest is barely touching the tips of her nipples, behind which he senses all the gravid tremulousness of her breasts. She puts her hands flat against his chest and leans into him in a simulacrum of a swoon, making a mewling sound. Her hips are goosefleshed and he can feel all the tiny hairs erect on her forearms. When he kisses her hot, soft mouth, which is bruised a little at one corner, he knows at once that she has been with another man, and recently – faint as it is there is no mistaking that tang of fish-slime and sawdust – for he has no doubt that this is the mouth of a busy working girl. He does not mind.

ცნობილი “მოსკიტების სანაპიროს” ავტორი, ფრანგული წარმოშობის ამერიკელი ფოლ თერუ, რომელსაც რომანში “მკვდარი ხელი: დანაშაული კალკუტაში” ორალური სექსის სცენამ ტაძარში ლოცვა გაახსენა:

Baby.’ She took my head in both hands and guided it downward, between her fragrant thighs. ‘Yoni puja – pray, pray at my portal.’

She was holding my head, murmuring ‘Pray,’ and I did so, beseeching her with my mouth and tongue, my licking a primitive form of language in a simple prayer. It had always worked before, a language she had taught me herself, the warm muffled tongue.

შესანიშნავი ავსტრალიელი მუსიკოსი, მწერალი და მსახიობი ნიქ ქეივი ნეკროფილური სექსის აღწერისთვის რომანში “ბაჭია მუნროს სიკვდილი”:

He slips his hands under her cotton vest and her body spasms and slackens and he cups her small, cold breasts in his hands and feels the hard pearls of her nipples, like tiny secrets, against the barked palms of his hands. He feels the gradual winding down of her dying heart and can see a bluish tinge blossoming on the skin of her skull through her thin, ironed hair.

He puts his hands under her knees and manoeuvres her carefully so that her bottom rests on the edge of the settee. He slips his fingers underneath the worn elastic of her panties that are strung across the points of her hips, slips them to her ankles and softly draws apart her knees and feels again a watery ardour in his eyes as he negotiates a button and a zipper. It is exactly as he imagined it – the hair, the lips, the hole – and he slips his hands under her wasted buttocks and enters her like a fucking pile driver.

ცნობილი ებრაელი მწერალი ამოს ოზი სექსის სცენის “მხატვრულ-ალეგორიული” აღწერისთვის რომანში “სიცოცხლისა და სიკვდილის გარითმვა”:

Attentive to the very faintest of signals, like some piece of sonar equipment that can detect sounds in the deep imperceptible to the human ear, he registers the flow of tiny moans that rise from inside her as he continues to excite her, receiving and unconsciously classifying the fine nuances that differentiate one moan from another, in his skin rather than in his ears he feels the minute variations in her breathing, he feels the ripples in her skin, as though he has been transformed into a delicate seismograph that intercepts and instantly deciphers her body’s reactions, translating what he has discovered into skilful, precise navigation, anticipating and cautiously avoiding every sandbank, steering clear of each underwater reef, smoothing any roughness except that slow roughness that comes and goes and comes and turns and goes and comes and strokes and goes and makes her whole body quiver. Meanwhile her moaning has turned into little sobs and sighs and cries of surprise, and suddenly his lips tell him that her cheeks are covered in tears. Every sound, every breath or shudder, every wave passing over her skin, helps his fingers on their artful way to steer her home.

თუმცა, მიუხედავად ამ პატივცემული საზოგადოებისა და მძაფრი კონკურანციისა, გამარჯვება დარჩა ამერიკელ-ფრანგ ფრანგულ-ინგლისურენოვან მწერალს ჯონათან ლითელს, რომლის გმირიც რომანიდან “გულკეთილნი”, საყვარელის თავს გილიოტინაზე მოათავსებს სექსის დროს:

Una had stretched out on the bed of the guillotine; I lifted the lunette, made her put her head through it, and closed it on her long neck, after carefully lifting her heavy hair. She was panting. I tied her hands behind her back with my belt, then raised her skirt. I didn’t even bother to lower her panties, just pushed the lace to one side and spread her buttocks with both hands: in the slit, nestling in hair, her anus gently contracted. I spit on it. ‘No,’ she protested. I took out my penis, lay on top of her, and thrust it in. She gave a long stifled cry. I was crushing her with all my weight; because of the awkward position – my trousers were hindering my legs – I could only move in little jerks. Leaning over the lunette, my own neck beneath the blade, I whispered to her: ‘I’m going to pull the lever, I’m going to let the blade drop.’ She begged me: ‘Please, fuck my pussy.’ – ‘No.’ I came suddenly, a jolt that emptied my head like a spoon scraping the inside of a soft-boiled egg.

“გულკეთილნი” 2006 წელს გამოიცა და პირველი წლის განმავლობაში მარტო საფრანგეთში 700’000 ეკზემპლიარი გაიყიდა. წიგნი 17 ენაზეა თარგმნილი. 2009 წელს ლითელმა მისი ინგლისურენოვანი ვერსიაც გამოამზეურა, რომელმაც უკვე Literary Review-ს ყურადღება მიიპყრო… თუმცა, ნაწარმოები სექსის სცენით არაა ღირშესანიშნავი (როგორადაც არ უნდა იყოს ეს სცენა აღწერილი) და ამას ყველაზე კარგად პრესტიჟული გონქურებისა და საუკეთესო რომანისთვის საფრანგეთის აკადემიის პრემიები ადასტურებენ. მისი გმირი არატიპური ნაცისტი – განათლებული, კულტურული, მუსიკისა და ხელოვნების მოტრფიალე, ლათინურისა და ძველი ბერძნულის მცოდნე, იურისტი და ჰომოსექსუალი (რის გამოც ის ნაცისტური საზოგადოების მიერ გარიყულია) – SS-ის ოფიცერი მაქსიმილიან აუეა. ის ებრაელთა ჰოლოკოსტში მონაწილეობს, მაგრამ როდესაც მესამე რაიხის დამარცხება გარდაუვალი ხდება, გერმანიიდან გარბის და საფრანგეთს შეაფარებს თავს. წიგნი აუეს თვალით დანახულ მეორე მსოფლიო ომის სხვადასხვა მონაკვეთს აღწერს, სამხედრო და კაცობრიობის წინაშე ჩადენილ შემზარავ დანაშაულებებზე მოგვითხრობს, თუმცა თავად ნაცისტი ოფიცერი ყველაფერს თითქოს, დისტანციიდან, შორიდან აღწერს, ის თავს უფრო დამკვირვებლად წარმოადგენს, ვიდრე მონაწილედ.

თავად ჯონათან ლითელი მწერალ რობერთ ლითელის შვილია. რობერთ ლითელი ამერიკელია, მაგრამ საფრანგეთში ცხოვრობს. იქ სწავლობდა მისი ვაჟიც. 1994 წლიდან მოყოლებული ჰუმანიტარული ორგანიზაციის – Action Contre la Faim (ACF) მისიით სხვადასხვა ცხელ წერტილში იმყოფებოდა, მათ შორის – ჩეჩნეთში, სადაც პუტინის მიერ გაჩაღებული მეორე ჩეჩნური ომის დროს დაჭრეს კიდეც. ამის შემდეგ ლითელმა ACF დატოვა და დაიწყო მუშაობა რომანზე “გულკეთილნი”.

აღსანიშნავია, რომ გასულ წლებში “ცუდად აღწერილი სექსის” ანტი-პრემიის ლაურეატები გამხდარან ისეთი მწერლები, როგორებიც არიან: ჯონ აფდაიქი, ნორმან მეილერი და თომ ვულფი (არა თომას ვულფი).

© Lord Vader. Stylish Blog.
საავტორო უფლებები დაცულია. ნამუშევრის კოპირება, ციტირება და გამოქვეყნება დაშვებულია მხოლოდ ავტორისა და წყაროს (პოსტზე ლინკის) მითითებითა და ნებართვით და მხოლოდ არაკომერციული მიზნებით. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.

___