პოსტი ჯორჯ ორუელზეა. დრაფტებში მეგდო რახანია: გამოქვეყნება არ მეჩქარებოდა – ორუელი ვინ არ იცის-მეთქი, ვფიქრობდი. და მართალი ვყოფილვარ. 🙂
ცხადია, საუკუნეებს ჯერ ვერ გაუძლო, “1984”-ის გამოცემიდან ერთი საუკუნეც არ გასულა, 70 წელი აღნიშნეს წელს, მაგრამ 7 მილიარდი რომ აქვს კაცს, რამდენიმე ათეულსა თუ ასეულზე გამოეკიდო, სირცხვილია.
მითუმეტეს რომ, საუკუნეებს გაუძლებს ნამდვილად. მისი პერსონაჟები ხომ, სამწუხაროდ, არსად ქრებიან.
თუმცა, დრო იყო ჯორჯ ორუელი (George Orwell) თავად კინაღამ დაემგვანა იმ “სასარგებლო იდიოტს” ტოტალიტარული რეჟიმები და სხვადასხვა წვრილფეხა ავტორიტარები რომ იყენებენ. ბრიტანელ ინტელექტუალთაგან ზოგმა მის იდიოტიზმში ისე ღრმად შეტოპა, რომ სამშობლოს ღალატამდე მივიდა. მათგან ყველაზე კარგად ცნობილი ე.წ. “ქემბრიჯის ოთხეულია” ქიმ ფილბის მეთაურობით. მემარცხენე და მარქსისტი იყო ჯორჯ ორუელიც.
